Zasoby leśne

Na terenie naszego nadleśnictwa przeważają siedliska borowe z dominacją sosny. Średni wiek lasów na naszym terenie to 68 lata, a przeciętna zasobność przekracza 301 m sześc./ha.

Hodowla lasu

Celem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących oraz kształtowanie nowych z respektowaniem warunków i procesów naturalnych poprzez stopniowe osiąganie stanów równowagi dynamicznej w ekosystemach leśnych, a w szczególności zgodności biocenozy leśnej w warunkami biotopów; zapewnienie produkcji drewna i innych użytków na zasadach reprodukcji rozszerzonej, kształtowanie pozaprodukcyjnych funkcji lasu oraz przyjaznych powiązań gospodarki leśnej z otoczeniem społeczno-gospodarczym na zasadzie sprężeń zwrotnych.

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu.

Użytkowanie lasu

Użytkowanie lasu to korzystanie z jego zasobów – pozyskanie drewna, zbiór płodów runa leśnego, zbiór roślin lub ich części na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, pozyskanie choinek, eksploatacja kopalin i wiele innych. Leśnicy umożliwiają społeczeństwu korzystanie z darów lasu, ale w sposób zapewniający mu trwałość.

Urządzanie lasu

Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL). Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane decyzją Ministra Środowiska.

Łowiectwo

W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.

Nadzór nad lasami niepaństwowymi

Nadzór na lasami niepaństwowymi w Nadleśnictwie Gryfice jest prowadzony na terenie Powiatu Gryfickiego zgodnie z zawartym porozumieniem pomiędzy Starostą Powiatu Gryfickiego a Nadleśniczym Nadleśnictwa Gryfice. Powierzchnia nadzorowanych lasów wynosi ponad 600 ha. Na terenie Powiatu Kamieńskiego i Kołobrzeskiego Nadleśnictwo Gryfice nie prowadzi nadzoru.

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

HODOWLA LASU

HODOWLA LASU

Celem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących oraz kształtowanie nowych z respektowaniem warunków i procesów naturalnych poprzez stopniowe osiąganie stanów równowagi dynamicznej w ekosystemach leśnych, a w szczególności zgodności biocenozy leśnej w warunkami biotopów; zapewnienie produkcji drewna i innych użytków na zasadach reprodukcji rozszerzonej, kształtowanie pozaprodukcyjnych funkcji lasu oraz przyjaznych powiązań gospodarki leśnej z otoczeniem społeczno-gospodarczym na zasadzie sprężeń zwrotnych.

Cel, jakim jest otrzymanie jak najlepszych kolejnych pokoleń lasu, osiąga się poprzez staranne, selekcyjne działania na kolejnych etapach prac hodowlanych: 

  • nasiennictwo,
  • szkółkarstwo,
  • odnowienia i zalesienia,
  • pielęgnacja upraw,
  • pielęgnacja młodników,
  • pielęgnacja drzewostanów.

Prace z zakresu selekcji i nasiennictwa są w Nadleśnictwie Gryfice prowadzone zgodnie z Programem zachowania leśnych zasobów genowych i hodowli selekcyjnej drzew leśnych na lata 2011 - 2035. Nadleśnictwo znajduje się w makroregionie nasiennym nr 313/1, mikroregionie nr 10. Posiadamy na swoim terenie 14 drzew matecznych, w tym:

  • 13 sztuk daglezji,
  • 1 sztukę modrzewia,

Na terenie Nadleśnictwa Gryfice nie wyznaczono wyłączonych drzewostanów nasiennych, natomiast gospodarcze drzewostany nasienne zajmują łącznie powierzchnię przeszło 200 ha, następujących gatunków:

  • sosna,
  • świerk,
  • daglezja,
  • buk,
  • dąb szypułkowy,
  • olsza czarna,
  • modrzew.

Z wyselekcjonowanego materiału projektowano uprawy pochodne (w blokach upraw), o łącznej powierzchni 178,55 ha, w tym:

  • sosna 155,53 ha,
  • buk 23,02 ha,

Ponadto poza blokami założono rozproszone uprawy pochodne na łącznej powierzchni ponad 15,00 ha.

Zapotrzebowanie Nadleśnictwa Gryfice na materiał sadzeniowy pokrywany jest w większości z zakupów z szkółki leśnej Nadleśnictwa Resko i Rokita. Są to takie gatunki lasotwórcze jak:

  • sosna pospolita,
  • świerk zwyczajny,
  • modrzew europejski,
  • buk zwyczajny,
  • dąb szypułkowy,
  • lipa drobnolistna,
  • olsza czarna
  • klon jawor,
 

również domieszkowe i biocenotyczne:

  • czereśnia ptasia,
  • jarząb pospolity,
  • grusza pospolita,
  • jabłoń pospolita.

Odnowienie lasu, czyli powstanie nowych drzewostanów w miejsce usuniętych w procesie użytkowania lasu, osiągnąć można na dwa sposoby.Fot. Archiwum Nadleśnictwa Gryfice Pierwszym z nich jest odnowienie sztuczne,polegające na sadzeniu na danej powierzchni sadzonek drzew leśnych wyprodukowanych w szkółce; szczególną uwagę zwraca się tutaj na skład gatunkowy zakładanej uprawy (musi być on zgodny z typem siedliskowym lasu) oraz więźbę sadzenia (odpowiednie rozmieszczenie sadzonek). Drugim, szczególnie pożądanym sposobem odnowienia lasu jest odnowienie naturalne. Sposób ten stosuje się dla drzewostanów zdrowych, dobrej jakości i składzie gatunkowym zgodnym z siedliskiem. W drzewostanach spełniających te warunki prowadzi się prace (odpowiednie cięcia, przygotowanie gleby), które umożliwić mają obsiew drzew, a następnie rozwój młodego pokolenia. W Nadleśnictwie Gryfice odnawia się w ten sposób drzewostany sosnowe i bukowe.

Rozmiar prac odnowieniowych Nadleśnictwa to średnio 160 ha rocznie.

Zgodnie z Krajowym Programem Zwiększania Lesistości, zakładającym zwiększenie lesistości Polski do 30% do roku 2020 i 33% po roku 2050, Nadleśnictwo Gryfice corocznie dokonuje zalesień (zakłada uprawy na gruntach nieleśnych, będących dotychczas w użytkowaniu rolniczym lub stanowiących nieużytki) na obszarze średnio 2 ha. Podsadzenia produkcyjne w drzewostanach sosnowych, głównie II klasy wieku, wykonuje się na około 28 ha rocznie. Drzewostany o składzie gatunkowym niezgodnym z typem siedliskowym lasu, z przewagą modrzewia, świerka i brzozy poddawane są przebudowie (około 5 ha rocznie). Poprawki, uzupełnienia (około 26 ha rocznie) i dolesienia (około 2 ha rocznie) wykonywane są w miarę potrzeb, celem zapewnienia właściwego składu gatunkowego oraz rozwoju upraw, młodników i drzewostanów dojrzewających.

Pielęgnowanie drzewostanu w kolejnych fazach rozwoju polega na prowadzeniu cięć pielęgnacyjnych, poprawianiu formy drzew i wzbogacaniu różnorodności biologicznej. Charakter prac pielęgnacyjnych zależy od wieku drzewostanu i tak:

  1. W okresie uprawy (czas od założenia uprawy lub powstania odnowienia naturalnego do momentu osiągnięcia zwarcia) celem prac pielęgnacyjnych, takich jak spulchnianie gleby, niszczenie chwastów, poprawianie formy drzew i czyszczenia wczesne jest szybkie doprowadzenie uprawy do zwarcia i zapewnienie zgodności jej składu gatunkowego z siedliskiem;
  2. W okresie młodnika (czas od osiągnięcia zwarcia do momentu zaistnienia procesu wydzielania drzew) celem czyszczeń późnych jest eliminowanie drzew wadliwych i szkodliwych z górnej warstwy młodnika, a także popieranie bioróżnorodności;
  3. W okresie drzewostanu dojrzewającego (tyczkowina, drągowina), który jest czasem najintensywniejszego wydzielania się drzew, celem prac pielęgnacyjnych takich jak trzebieże wczesne, podkrzesywanie oraz ewentualne wprowadzania dolnego piętra drzewostanu lub podszytu, jest popieranie rozwoju drzew najlepszej jakości, sprzyjanie tworzeniu się biogrup stabilizujących drzewostan i popieranie bioróżnorodności;
  4. W okresie drzewostanu dojrzałego (po osłabieniu procesu wydzielania drzew) celem prac takich jak trzebieże późne, oraz pielęgnowanie dolnego piętra drzewostanu i pokrywy glebowej jest wzmaganie przyrostu najlepszych drzew, zachowanie bioróżnorodności i tworzenie warunków dla powstania naturalnego odnowienia lasu.